Giedion once contended that every generation is faced with the same problem, to bridge the abyss between inner and outer reality. Bridging as a film set, a culture, a social fiction narrating particular values and hierarchies. Exposing a mise-en-scène is necessarily violent. A developer is spritzed* to death in a palace once conducting scandalous orgies by high-level government officials, currently catering establishment banquets. August 15, 1971, Nixon shock: the gold window closes and a free floating currency is implemented as the modern world's exchange-rate standard. The bridge between ideology and materiality draws its last breath before collapsing. The invisible hand is unchained, achieving unrestricted free-market-dom. Perception management: billboards whisper. While the abyss reigns, infinite transformability becomes the new ontological norm. A biopolitics of absolute bounded infinite openness. Commodity fetishism as worldview. Stranded in-between props neither serve a mise-en-scène nor stand on their own. Cronenbergian materialism ensues, social surrealism as everyday. From GOD to GAD (generalized anxiety disorder), often described as “free floating anxiety.” Triggers are unidentifiable. It involves unrealistic, exaggerated, or excessive worrying about normal, everyday events without apparent cause. Heatwave induced sincerity, boiling point. A mechanic threatens an overcharged customer with shotgun shells, simmering under the blistering sun of Cyprus, on the verge of exploding.

* Tyrolean flicker/splatter decorative finish & wine-based cocktail commonly served as an aperitif in Northeast Italy.

Peter Eramian

Ο Giedion υποστήριξε ότι η κάθε γενιά έχει να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα, να γεφυρώνει την άβυσσο μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας. Το γεφύρωμα ως σκηνικό ταινίας, μια κουλτούρα, μια κοινωνική μυθοπλασία συγκεκριμένων αξιών και ιεραρχιών. Το να εκθέτεις ένα mise-en-scène είναι απαραιτήτως βίαιο. Ένας κτηματομεσίτης βρίσκει τον θάνατο με σπρίτς* σε ένα παλάτι που κάποτε φιλοξενούσε σκανδαλώδη όργια με υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς υπαλλήλους, και τώρα ενοικιάζεται για τη διοργάνωση καθώς πρέπει μπουφέ. Δεκαπενταύγουστος, 1971, Νίξον σοκ: το χρυσό παράθυρο κλείνει και το ελεύθερο νόμισμα γίνεται η κανονιστικά συναλλαγματική μέθοδος του μοντέρνου κόσμου. Η γέφυρα μεταξύ ιδεολογίας και υλισμού παίρνει την τελευταία της πνοή πριν την κατάρρευση. Το αόρατο χέρι απελευθερώνεται και πετυχαίνει απεριόριστα εξαγορασμένη ελευθερία. Διαχείριση της αντίληψης: οι διαφημιστικές πινακίδες ψιθυρίζουν. Ενόσω βασιλεύει η άβυσσος, ο άπειρος μετασχηματισμός γίνεται το νέο οντολογικό παράδειγμα. Η βιοπολιτική της απόλυτα οριοθετημένης και ελεύθερης στο άπειρο ανοικτότητας. Ο φετιχισμός των εμπορευμάτων ως κοσμοθεωρία. Σκηνικά καθηλωμένα σε χώρο ενδιάμεσο, που δεν εξυπηρετούν κάποιο mise-en-scène ούτε και υποδηλώνουν αντικειμενική αυτονομία. Επακόλουθα Κρόνενμπεργκιαν υλισμού, καθημερινότητας κοινωνικού σουρεαλισμού. Από τον GOD στο GAD**, που συχνά περιγράφετε ως ‘ελεύθερη διαταραχή’. Το τι την προκαλεί παραμένει άγνωστο. Χαρακτηρίζεται από υπερβολική, ανεξέλεγκτη και μη ρεαλιστική ανησυχία για καθημερινά πράγματα, χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος. Ειλικρίνεια προκαλούμενη από καύσωνα, στο σημείο βρασμού. Ένας μηχανικός απειλεί πελάτη με φυσίγγια κυνηγετικού όπλου, που σιγοβράζοντας κάτω από τον επίχρυσο ήλιο της Κύπρου, κοντεύουν στο όριο έκρηξης.

* Διακοσμητικό επίχρισμα Tyrolean & κοκτέιλ με βάση κρασί που συνήθως σερβίρεται ως απεριτίφ στη Βορειοανατολική Ιταλία.
** Generalised Anxiety Disorder [Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή]

Πήτερ Εραμιάν