Drawing from how-to-make-Flubber videos available online, this lecture-workshop makeathon explored the history of Flubber, a semi-fictional substance popularized by a series of Disney films between 1961 and 1997, unpacking it as an ideological object.

Initially appearing within a short story from 1942, Flubber is a substance that shares an intimate relationship with the various timelines and contexts in which it emerges. Shifting across a variety of roles – from that of an artificial rubber, a substance of military utility, a children’s toy, a super-fuel, a substance to control the weather, and a sentient, intelligent being – Flubber’s conceptual transformations echo the aspirations and desires of its fictional, as well as commercial, producers.

In response to Flubber’s slimy materiality and Disney’s packaging of it as a friendly and harmless substance, Flubber is today most popularly known as an object of play. As the how-to-videos emphasise, this play is no longer in just the handling of the material, but is also embedded in the processes of making this substance – in playing the role of the inventor. Using common household ingredients, the participants in this workshop produced batches of Flubber, while exploring its various historical roles, desires, and functions.

Nihaal Faizal (nihaalfaizal.com) is an artist whose work responds to already existing documents from a variety of technological sources. In the past, these have included stock videos, desktop backgrounds, forged antiques, family photographs, popular films, and online videos, amongst others. In responding to these documents, his work addresses questions around authorship,technology, cultural memory, and materiality. He recently attended the Home Workspace Programme at Ashkal Alwan (Beirut, Lebanon) and founded Reliable Copy – a publishing house for works, projects, and writing by artists (Bangalore, India).

Αντλώντας πληροφορίες από διαδικτυακά βίντεο how-to-make-Flubber, αυτή η διάλεξη-εργαστήρι makeathon εξερεύνησε την ιστορία του Flubber, ενός ήμι-μυθοπλαστικού υλικού, το οποίο έγινε δημοφιλές ως αντικείμενο με ιδεολογικές προεκτάσεις μέσα από μια σειρά ταινιών της Disney, που γυρίστηκαν από το 1961 μέχρι το 1997.

Με πρώτη εμφάνιση το 1942 σε μια σύντομη ιστορία, το Flubber είναι ουσία που σχετίζεται στενά με το χρονολόγιο και το πλαίσιο των συνθηκών στις οποίες εμφανίζεται. Κινούμενη αναμεταξύ ρόλων – αυτόν ενός τεχνητού λάστιχου, μιας ουσίας με στρατιωτικές εφαρμογές, ενός παιδικού παιχνιδιού, ενός υπερ-καυσίμου, μιας ουσίας ελέγχου του καιρού, και ενός ευαίσθητου, έξυπνου όντος – η ουσία Flubber και οι εννοιολογικές της μεταμορφώσεις απηχούν τις επιδιώξεις και τις επιθυμίες των φανταστικών, όπως επίσης και των εμπορικών της εκφάνσεων.

Εξαιτίας της γλοιώδους υφής της και της εμπορευματοποίησής της από την Disney σε μια φιλική και άκακη ουσία, το Flubber είναι σήμερα γνωστότερη ως αντικείμενο παιχνιδιού. Όπως υπογραμμίζουν και τα how-to βίντεο, το παιχνίδι αυτό δεν αφορά μόνο στη διαχείριση του υλικού, αλλά ενυπάρχει και στις διαδικασίες δημιουργίας της ουσίας – στην οικειοποίηση του ρόλου του εφευρέτη. Χρησιμοποιώντας οικιακά συστατικά, οι συμμετέχοντες στο εργαστήρι παράξαν παρτίδες Flubber, την ίδια στιγμή κλήθηκαν να εξερευνήσουν τους διάφορους ιστορικούς ρόλους, επιθυμίες και λειτουργίες του.

Ο Νιχάλ Φαϊζάλ (nihaalfaizal.com) είναι καλλιτέχνης του οποίου η δουλειά ανταποκρίνεται σε ήδη υπάρχοντα αρχεία με προέλευση ποικίλες τεχνολογικές πηγές. Στο παρελθόν, αυτές οι πηγές αφορούσαν ανάμεσα σε άλλα: stock videos, φόντα σε επιφάνειες εργασίας υπολογιστών, ψεύτικες αντίκες, δημοφιλείς ταινίες, βίντεο στο διαδίκτυο. Ανταποκρινόμενος σε αυτά τα αρχεία, η δουλειά του εγείρει ερωτήματα κυριότητας, τεχνολογίας, πολιτιστικής μνήμης και υλικότητας. Πρόσφατα συμμετείχε στο Πρόγραμμα Home Workspace στο Ashkal Alwan (Βηρυτός, Λίβανος), ενώ είναι ο ιδρυτής του Reliable Copy – εκδοτικού οίκου για έργα και κείμενα καλλιτεχνών (Μπανγκαλόρ, Ινδία).