Just like a chord coagulates sound and subordinates its notes, just like notes subordinate harmonics and timbre, there are multiplicities of symbolic, structural and psychoanalytic elements within flows that both create and ossify identities. To identify is to solidify, to denominate and eventually to subordinate becoming.

In order to re-assess our condition we seek for different ways of approaching identity, more subterranean ones, ones that results from flows of becoming: a paradoxical neologism for something that in solidifying constantly changes (καταστ-αλλάζω) the rates of its becoming.

Flirting with pure becoming remains a proposition even though we admit that we would not survive a day in absolute becoming. We are bound to perpetually produce ad hoc identities, ad infinitum.

But receptivity affects productivity; identifying and differentiating sensations implies subordinating one sensation to another. Hence the need to dissolve distinguished faculties of sensation in favor of an empowering sensibility by producing identities that withhold the means to their subordination.

Emiddio Vasquez

Όπως μια συγχορδία συμπηγνύει τον ήχο και υποτάσσει τις νότες της, και οι νότες υποτάσσουν τους αρμονικούς και το ηχόχρωμά της, υπάρχουν πολλαπλότητες συμβολικών, δομικών, ψυχαναλυτικών στοιχείων μέσα σε ροές που από τη μία δημιουργούν και από την άλλη εγκλείουν ταυτότητες. Το να προσδιορίζει κανείς εμπεριέχει στερεοποίηση, επονομασία, και τη θέσπιση μιας ιεραρχικά υποτακτικής σχέσης με το γίγνεσθαι.

Για την επαναπροσδιόρηση της κατάστασής μας προσέγγιζουμε την ταυτο-ποίηση με ένα διαφορετικό τρόπο, έναν υπογειακά ασύδοτο, που δημιουργείτε λόγω ρευστών ροών του γίγνεσθαι: ένας παράδοξος νεολογισμός για κάτι που (πάνω) στην σταθεροποίησή του συνεχώς καταστ-αλλάζει τις ταυτο-ποιητικές αναλογίες.

Φλερτάροντας με το απόλυτο γίγνεσθαι παραμένει ως πρόταση παρόλο που γνωρίζουμε πως δεν θα επιβιώναμε ούτε μία μέρα σε ένα καθεστώς απόλυτης ρευστότητας. Αυτό μας προσδένει στη συνεχόμενη ad hoc επινόηση ταυτοτήτων, ad infinitum.

Αλλά αφού η δεκτικότητα καθορίζει την ποίηση, η διαφοροποίηση των αισθήσεων φέρνει την ιεραρχική υπόταξη της μιας μέσα στην άλλη. Εξού και η ανάγκη διάσπασης των αισθήσεων που ορίζουν διατακτικά και την δημιουργία μιας νέας ενδυναμωτικής αισθητικότητας που να παράγει ταυτότητες που παρακρατούν τα μέσα υπόταξής τους. 

Εμίντιο Βάσκες